St Michel L'Ecluse - Hostens

Vanmorgen bij onze gastvrouw heerlijk ontbeten en omstreeks 08:30 uur vertrokken. We hebben een klein ommetje gemaakt om inkopen te doen en te pinnen want dat was allebei hard nodig. En kort na de boodschappen hebben we de uitgestrekte graanvelden en gele koolzaad velden achter ons gelaten en reden we de wijnstreek van Bordeaux binnen. Alsof je een bladzijde omslaat. Wat een verandering van landschap. En genietend reden we ineens op een rally parcours waar volgens de borden morgen een rally zou worden verreden. En het duurde niet lang of de eerste "coureur" kwam aangescheurd in zijn bolide. En er kwamen er daarna nog best veel. Ik was blij toen we weer van dat parcours af waren. Want het ging soms toch wel erg hard en wild voor 2 mannen op leeftijd op de fiets.
Daarna volgden vele chateau's die allemaal hun eigen wijn hadden. Geen doen om ze allemaal op te schrijven. Maar 1 overeenkomst was er wel, ze behoorden allemaal tot de wijnstreek gebied van St. Emilion. En onze route kwam uiteindelijk ook door de plaats met deze naam. En van alle rust die we gewend waren zaten we ineens midden tussen bergen toeristen. Een kerk daar staat op de werelderfgoedlijst van Unesco maar ook de wijn zal een "toeristentrekker" zijn. Na enige omzwervingen deze stad verlaten en verder langs onze route. Om een uur of 1 een plek gezocht om wat te eten. We hadden niet zo erg veel keus dus zaten we voor het plaatselijke kerkhof. En op een stuk land daar vlakbij was een graftombe midden op het land. Later zagen we er nog meer dus zal dit wel een plaatselijk gebruik zijn. Daarna doorgereden tot Cadillac waar we in de VVV een Nederlandse mevrouw spraken die daar werkte. Heel erg veel wijzer werden we niet. Bleek dat er in Hostens een camping was maar dat was nog 30 km. Maar omdat we zaterdag een rustdag gepland hadden was dat geen probleem. Aangekomen in Hostens bleek de camping gesloten. Behoorlijk balen. Via de VVV een Maison d'Hotes aangereikt gekregen waar we een kamer hebben, en een hele luxe.
Maar we hadden natuurlijk al onze boodschappen voor het eten gehaald. En weggooien in zonde. Uiteindelijk zijn we naar het meer gereden waar we eerder bij de VVV waren geweest en hebben daar in het bos ons eten klaargemaakt en opgegeten. Ik vond het in het begin een beetje raar maar achteraf was het de perfecte locatie voor de zoveelste overheerlijke variant van Pasta di Dino. Samen heel de pan leeggegeten en onze spullen schoongespoeld in het meer. Morgen dus geen rustdag maar door naar Dax waar we hopelijk wel een camping gaan vinden.
Vandaag was wel weer speciaal. Hadden we tot nu toe de wind alleen vol in onze bakkes gehad, vandaag blies zij in onze zij of zelfs schuin tegen onze billetjes. Dat en het feit dat we dagelijks sterker worden heeft er mede toe geleid dat we vandaag 127 km hebben gereden. Volgens de App waarmee ik onze routes vastleg hebben we nu al 1312 km gereden.

Note van de reisgenoot:
Het leven van de pelgrims slingert zich door de Franse velden en heuvels steeds verder naar het Zuiden alwaar de Pyreneeën als een slapende hond ligt te wachten totdat twee vermoeide fietsers zullen trachten dit enorme obstakel te bedwingen....
Oké ten eerste hebben we het slingerende en heuvelachtige landschap van midden Frankrijk achter ons gelaten en zijn aangekomen in Les Landes. De meeste vakantiegangers kennen Les Landes van de baai van Arcachon of de wandelende duinen van Pilat, dat wat Les Landes zo aantrekkelijk maakt voor de toerist. Dat wat Les Landes minder aantrekkelijk maakt ligt meer landinwaarts, toevallig net het gebied waar wij doorheen trekken. Les Landes is namelijk een bosbouw gebied en staat vol met pijnbomen voor de kap. Om deze gekapte bomen zo snel mogelijk weg te krijgen lopen er bijna loodrechte wegen van enkele kilometers lang door dit gebied. Veel mensen wonen er niet in Les Landes. Hoeveel houthakkers heb je nodig om een bos om te zagen...Na 1km rechte weg met bomen heb je nog iets van leuk bomen. Na 2 km zoiets van alweer bomen. Na 10 km zoiets van nog steeds bomen en na 30 km zoiets van niet nog meer bomen. Overigens morgen rijden we nog de hele dag in Les Landes tot aan onze grote boze slapende hond...
Het is overigens de enige grote boze slapende hond hierin Frankrijk, want de rest is allemaal wakker en best alert. Vooral bij wat alleenstaande woningen wordt de hond als waakhond gebruikt. Sorry voor alle hondenbezitters maar wat een domme beesten zijn dat. Kom je aanrijden op zo'n weg bij een boerenerf. Slaat de hond aan en komt dan langs het hek als een gek naar je toegerend. Wij rijden vervolgens de hond met een vaartje van 20+ km/uur voorbij. De hond lijkt enigszins verbaasd en rent dan vervolgens al blaffend langs het hek achter je aan om in de hoek van het erf te stoppen. Bij iedere boerenstee hetzelfde. Leer dat beest gewoon bij de poort te gaan staan en gevaarlijk te zijn is meer dan afdoende, maar dat nutteloze geren.
Ik ga nu denk ik zelf maar wat bomen doorzagen en kap ermee. Ik wil nog geen slapende honden wakker maken...