Carrion de los Condos - Leon

Vanmorgen waren we echt vroeg. Rond een uur of zeven waren wij al bezig om de fietsen vol te hangen met onze tassen. Maar de lopers waren toen al lang vertrokken evenals onze Franse kamergenote. We zijn vervolgens naar het dorp gereden en hebben daar een ontbijtje genuttigd in een van de restaurants die dit aanbiedt. En ondanks dat zaten we al voor 8 uur op de fiets. Deze dag kenmerkte zich door hele lange wegen waar wij als een raket overheen schoten. Zelfs toen we het onverharde pad volgden van de Camino lopers kwam de snelheidsmeter nimmer onder de 20 km/u. Dat alles kwam doordat er nauwelijks hoogteverschil was en doordat de wind wederom in "onze hol" blies. En op dit onverharde pad kwamen wij na 9,5 km onze Franse kamergenote tegen. Zij was niet de enige. Onvoorstelbaar hoeveel mensen er onderweg zijn. Om 9:45 uur hadden we er al 38 km opzitten en zijn we even neergeploft op een terras in het plaatsje Sahagun. Daarna weer door waarbij het verhaal van voor de koffie nog steeds gold. Rechte wegen, wind mee en een lekker tempo en zo zaten wij om 12 uur in het plaatsje Reliegos en hadden we er 72 km opzitten. Onderweg nog ergens bij een Refugio een stempeltje gescoord. De lunch bestond uit een tortilla, stokbrood en koffie. Smaakte prima.
Wat mij deze dag wel opviel was het enorme aantal ooievaars die we zijn tegengekomen. Meestal op de hoge daken van de kerken maar ook in bomen zagen we nesten. Ik heb heel veel foto's van deze ooievaars gemaakt maar ik heb er niet 1 gespot met een doek in zijn bek waar zo'n lief klein babytje in lag. Kennelijk heeft de crisis ook in deze branche er aardig ingehakt.
En ook na de lunch ging het als een sneltrein zodat we om 13:50 uur na 104 km bij een McDonalds aan de buitenkant van Leon zaten. Nu was het volgens mij al weer sinds Frankrijk dat we in een filiaal van deze fastfood gigant hadden gezeten dus knijpen in die remmen en bunkeren.
Ik merk dat ik aan het restaurant voedsel gewoon niet genoeg heb. Normaal draag ik net onder mijn ribbenkast een reserve tonnetje mee maar die is echt leeg. Daarom hebben we gisteren na ons eten allebei nog een bord patat gegeten omdat we gewoon honger hadden. Na deze "vreetstop" Leon ingereden waar we via via in een mooi hostel terecht zijn gekomen net naast de Kathedraal. We hebben hiervoor gekozen omdat de campings ver buiten Leon lagen. Bovendien kunnen we hier in dit hostel zelf koken. Dat hebben we dus ook gedaan. Inderdaad weer pasta maar wederom errug lekker en ook genoeg. Morgen blijven we lekker een dagje in Leon, beetje rondkijken, lekker eten en genieten van het mooie weer. Want inmiddels straalt de koperen ploert zoals je dat verwacht in Spanje en hebben we zelfs een thermometer gespot die 31 graden aangaf. En voor de statistieken; We hebben vandaag 110 km gereden.

Note van de reisgenoot:
Als de brandweer gingen we vandaag. Mogelijk dat dat de reden was dat we bij het inrijden van Leon door de plaatselijke Bomberos met loeiende sirenes werden ontvangen... of mogelijk waren ze echt op weg naar een binnenbrandje. Sowieso is de aanwezigheid van de hulpdiensten en met name de Policia local of de Guardia Civil opmerkelijk. Niet zozeer onderweg tussen de landerijen want daar kan een blind paard geen schade doen maar des te meer in de centra van de grotere steden. Er word veelvuldig gepatrouilleerd en je moet er niet van opkijken dat als je net gepasseerd ben door een auto van de Policia, je 50 meter verder alweer de volgende tegenkomt. Niet vervelend maar voor ons als Nederlanders wel opmerkelijk.
Het is mijns inziens niet zozeer bedoeld om de plaatselijke bevolking in toom te houden maar eerder om te voorkomen wat Spanje in zijn toch korte geschiedenis als republiek allemaal is overkomen. Zeker Noord Spanje staat bekend als een gebied waar in het recente verleden aanslagen werden gepleegd door de Baskische afscheidings beweging ETA en het is nog niet eens zo lang geleden dat de ETA het geweld in een poging naar een onafhankelijke staat heeft gestaakt en meer het politieke pad heeft gekozen. Soms zie je langs de weg nog wel opgekalkte leuzen die doen vermoeden dat er nog vormen zijn van anarchisme of streven naar een eigen staat. De regio oogt echter stabiel en dat maakt het leven hier in Noord Spanje er een stuk beter op.
Om ca 19:00 uur lopen de straten vol met paraderende mensen en zijn de kroegen en restaurants goed bezet. We hebben ons vanavond tussen de mensen begeven en van op een hoek bij een uiterst leuke kroeg (Ginger) dit geheel weer eens mogen aanschouwen. De plaatselijke schreeuwende dorpsgek met een Pelgrimsrugzak op zijn rug en een doos onder zijn arm, wat Krijn deed vermoeden dat dat zijn slaapplaats zou zijn voor vanavond, worden gevolgd door 3 oudere dames die al schuifelend worden begeleid door de pastoor, die nagenoeg dezelfde lengte heeft als de dames. Jong en oud lopen door elkaar. De selfie met het dames/meisjes Basketbal team is niet gelukt maar wel een fotootje en van links schuift er weer een auto van de Policia Local voorbij...