Tournai - Rues des Vignes

Het slechte weer heeft tot zeker 01:45 aangehouden. Ik hoorde dat het toen even niet regende waarop ik als een hazewind naar buiten ben gegaan om dit gemis aan hemelwater uit mijn eigen voorraad aan te vullen. Maar dat kleine beetje van mij viel volledig in het niet wat er inmiddels uit de hemel was gevallen. Snel weer mijn slaapzak ik en verder slapen. Meerdere keren wakker geweest o.a. van storm en regen. Maar al met al goed geslapen. Dino had het iets minder gehad omdat zijn luchtbed hetgeen waar het zijn naam aan ontleend niet vasthield.
Om 6:35 uur eruit. Met de dreiging van een nieuwe plensbui ben ik met al mijn spullen richting het toiletgebouw gevlucht. Daar kon ik mijn tassen open laten staan zodat ik koffie en thee kon zetten. Dino kwam na enige er ook bij staan zodat we naast de loosplaats van het chemisch toilet hebben ontbeten. Op zich geen probleem alleen waren er ongeveer 50 Franse campers met even zoveel chemisch toiletten die tijdens ons ontbijt nog even geleegd moesten worden zodat de campers met een schoon toiletje hun reis naar Nederland konden vervolgen. Alles heeft zijn charme ook dit.
Alles ingepakt behalve de buitentent, en terwijl wij met de haringen in ons hand staan een hoosbui. Dus snel in de tent gaan zitten en wachten tot die over was gewaaid. Snel naar het washok, papieren doekjes gehaald en de tent zo goed en zo kwaad droog gemaakt en ingepakt.
Het was 9 uur en we gingen weer op weg. Eerst ff brood gescoord en daarna op naar de Kathedraal van Tournai. Compleet in de steigers maar wel erg mooi. Dit keer ging ik het stempel halen. Dino had gezegd dat ik om een tampon moest vragen. Vond ik natuurlijk weer vreemd. Ik door die kerk gelopen en uiteindelijk iemand gevonden. Ik weet niet hoe ik eruit zag maar die man zei gelijk; "Une Tampon?" Nou dat was een makkie voor mij want mij "oui" was voldoende voor 2 schitterende stempels. Terug naar de route en daar kwamen we onze Camino-gangers van gisteren weer tegen. Hen uitgelegd waar ze een schitterende stempel konden krijgen. En terwijl wij daar zo stonden te praten stopte er een hardloper op leeftijd. Die vroeg of wij naar Santiago gingen. Jazeker meneer. Nou hij had hem al drie keer gedaan. Een echte dus. Oja nog ff een foto van deze man. Wij sparen namelijk mensen waarmee we over de Camino hebben gesproken. Nu dan toch op weg.
En vandaag was het afzien met een grote "A". Wind tegen die de kracht had van een storm, en na verloop van tijd er ook nog een beetje hemelwater bij. Totdat we in een stortbui kwamen. Wat waren wij blij met een bushokje die we toevallig passeerde. Daar hebben we een tijdje gewacht tot het ergste over was. Daarna weer verder. De regen nam snel af de wind totaal niet. Maar van lieverlee trok het open en ging de zon schijnen. Iets later gegeten als normaal maar wel heerlijk in de zon. En zonder problemen 7 boterhammen weggestopt. Waarmee ik wil zeggen dat de energie er op dit soort dagen wel uitvliegt. Weer opgestapt en verder gereden naar Cambrai. We zaten toen op 73 km. Bij de office du tourisme kregen we een heel bijzonder aanbod. Aan de ene kant was er de camping van Cambrai maar men bood ons ook een slaapplaats in Rues de Vignes aan. Dat was bij een vrouw die speciaal voor Camino-gangers een kamer verhuurd of de mogelijk biedt om je tent op te zetten. Dat vonden wij allebei wel speciaal dus voor deze optie gekozen. Moesten er nog wel 10 km bij rijden maar dat is ons uiteindelijk ook gelukt. Na 83 km kwamen we aan op onze bestemming. Een ontzettende aardige mevrouw heette ons welkom. Ze liet ons de plaats zien voor onze tent en daarna de kamer. Na een dag als deze was de keuze snel gemaakt. De kamer dus. Maar het is hier wel heel erg speciaal. Onze gastvrouw verzorgt oudere dames waarvan er nu 2 in huis zijn. Een van 89 en een van 92. En wij zitten gewoon in de woonkamer en hebben net heerlijk gedoucht. Onze fietsen staan in een grote schuur waar ook onze spullen te drogen hangen. Ik denk dat mijn beschrijving niet tot de verbeelding spreekt. Maar gelukkig hebben we de foto's nog. Zeker de moeite om een keer te komen bekijken. Onze gastvrouw wilde ook voor ons koken. Nu zijn we helemaal verkocht. We gaan zo aan het avondeten beginnen. Wat een bijzonder slot van een loodzware dag.
Noot van de reisgenoot: De betrekkelijkheid die het pelgrimeren met zich meebrengt heeft vandaag zijn beslag gekregen vanuit meerdere oogpunten. Hele dag zitten stoempen tegen een nog hardere wind als gisteren en met een hoog Gilles laThourette de dag proberen door te komen zeker nadat ik op Franse wijze mijn douchebeurt had gekregen. Soms zelfs zelfs zo erg dat ik me afvraag of ik wel welkom ben in Santiago als ik daar aankom. Uiteindelijk aangekomen bij een soort Pelgrims hostel waarbij we uiterst gastvrij zijn ontvangen, een heerlijke maaltijd hebben voorgeschoteld gekregen en de avond heb afgesloten met aan tafel uiteraard mijn reisgenoot maar tevens de gastvrouw, daarnaast een dementerende bejaarde vrouw van 92 en een tweede huisgenoot van 89 die liefdevol door de gastvrouw worden verzorgd. Alles in het Frans en in het Engels. We hebben een van de oudjes stroopwafels laten eten en ze vond het heerlijk. Wifi of internet is er hier niet, wel staat de hele dag de tv aan. Beetje wind en regen, waar maken we ons eigenlijk druk om.