In Santiago

We hebben zaterdagavond nog onze tent opgezet en het hoognodige gedaan. Daarna zijn we naar het winkelcentrum gelopen dat vlak achter ons ligt. En op de derde etage van dit giga_gebouw zitten diverse restaurants. We hebben gekozen voor de Wok op advies van Theo en Gerrit, twee Nederlandse Pelgrims die net als wij per fiets naar Santiago zijn gereden. Over hen later meer. De mensen van de Wok hebben het geweten. Onder het motto; "aanvullen, aanvullen en nog eens aanvullen hebben we ons helemaal vierkant gegeten daar. Was overigens wel erg lekker.
Op zondagmorgen zijn we bijtijds naar Santiago gegaan. Daar is een speciaal buro gevestigd waar je je Crendential moet laten zien met daarop alle stempels die je hebt verzameld. Daar wordt e.e.a. gecontroleerd waarna je een Compostelaat (in het latijn) krijgt met daarop je naam en de datum. We zijn het er allebei over eens dat deze op een later tijdstip wordt ingelijst. Daarna nog even naar de Hollandse Kamer die daar ook gevestigd zit. Het Holland Heineken huis voor Pelgrims, alleen iets minder commercieel. Je kan er een gezellig praatje maken en een lekker bakkie koffie drinken. Daarna naar de Kathedraal waar om 12 uur de Pelgrimsmis zou zijn. De voorste 4 rijen zijn gereserveerd voor pelgrims met een Crendential. Net voor we naar binnen gingen kwamen we Bart tegen. En om 11 uur zaten we met z'n drieën op de gereserveerde plaatsen. Nee dat was niet overdreven vroeg want uiteindelijk is het zo volgestroomd dat het overgrote deel van de mensen moest staan. Van de mis heb ik wel het nodige gemist want alles was in het Spaans. Maar ik kreeg nog wel mee dat ook "Holanda" werd genoemd als een van de landen van waaruit Pelgrims waren gearriveerd. Dat waren so wie so Bart, Dino en ik. Maar het absolute hoogtepunt kwam aan het eind. Een heel groot wierookvat (de Botafumeiro) wordt dan door kerkdienaren aan een lang touw door de kerk geslingerd. Het wierookvat gaat daarbij heel hoog en hard van links naar rechts door de kerk. Ik heb het gefilmd want het is echt spectaculair. Daarna hebben wij ons getransformeerd van Pelgrims in toeristen en hebben vele souvenirs winkeltjes met een bezoek vereerd en ook voor de nodige omzet gezorgd.
We zijn daarna nog terug gegaan naar de Kathedraal en hebben deze op ons gemak bekeken en gefotografeerd. 's Avonds een pizza gescoord en daarna lekker geslapen.
Vandaag, maandag 1 juni hebben we onze kleren gewassen zodat bij een eventuele controle door de douane de ambtenaar van dienst niet gelijk stijl achterover slaat van de lucht die hem tegemoet komt. Verder hebben we een grote tas gekocht waar straks al onze spullen in passen omdat we maar 1 stuk ruimbagage mogen aanleveren.
En we hebben afscheid genomen van Theo en Gerrit. Twee Nederlandse mannen uit Uden en Zeeland (Brabant) die met hun tent tegenover ons stonden. Twee super gezellige kerels die wel van een praatje houden. Wat heet, ze lullen 5 kwartier in een uur, zelfs als ze hun tent ingingen om te gaan slapen. Maar zoals gezegd hele gezellige gasten waar we best wel mee hebben gelachen. Morgen vliegen ze naar huis waar ze groots zullen worden ontvangen door hun familie en de inwoners van Zeeland/Uden. Zelfs omroep Brabant komt langs voor een interview. Ik ben alleen bang dat het een marathon uitzending gaat worden. Maar wij hebben deze "helden uit Braboland" wel ontmoet, de hand geschud en zelfs een "hug" gegeven. En natuurlijk diverse foto's met hen gemaakt en ik weet 1 ding zeker. Als ik de foto zie van Theo, Gerrit, Dino en ik dan zal er altijd spontaan een glimlach op mijn mond verschijnen. En als je ze nog beter wilt leren kennen surf dan naar dit webadres:
www.travelpod.com/members/theoengerrit.
Morgen gaan we met de bus naar Finisterre (Letterlijk einde van de wereld, Latijn) en het meest westelijke punt van Europa. Hier verbranden Pelgrims volgens ritueel hun kleding of schoenen of zoiets. Nou ik weet nog niet of ik daar aan mee ga doen. Even kijken of ik iets ouds kan vinden. Heb er eigenlijk geen rekening mee gehouden.

Note van de reisgenoot:
Bij aankomst of voor de aankomst in Santiago is de metamorfose van Pelgrim naar gewone mens al in gang gezet. Natuurlijk alle officiële plichtplegingen moesten nog gebeuren maar meer als een formaliteit dan een einddoel op zich. Natuurlijk het Compostelaat moest worden opgehaald en de stempels moesten worden verzilverd, maar er staat ook een terugreis voor de boeg. Als Pelgrim hebben we regelmatig moeten improviseren om uit te komen bij vaak verassende plaatsen ontmoetingen. Echter nu de heenreis er op zit en we het Pelgrimschap van ons hebben afgeworpen moet er ook aan de terugreis worden gedacht. Natuurlijk we hebben een vlucht geboekt waarbij een tas met spullen mee mag en ook een fiets, mits die op de juiste wijze is verpakt. Op het vliegveld hebben we al geïnformeerd voor het inpakken van de fiets en dat kan daar voor ons worden uitgevoerd voor dat we vertrekken zaterdagmorgen vroeg.... Geregeld... Onze spullen zijn echter nog in de Pelgrimsmodus, dus 6 tassen en tasjes. Deze moeten worden omgepakt tot 1 bagagetas en 1 handbagagetas. Vandaag de bagagetas aangeschaft.... check..... en daar zullen de tassen plus inhoud ingestopt moeten worden minus de handbagage en de kleding die we aanhebben. Nu had ik van thuis al veelal materiaal meegenomen dat behoort tot onze wegwerpmaatschappij dus een groot gedeelte van mijn inhoud blijft achter in de Spaanse Kliko... check...
Is er nog 1 probleem om op te lossen. Het vliegveld bevindt zich op ongeveer 10km van Santiago. In de afgelopen weken stond 10km voor ongeveer 40 minuten, maar dat was in de Pelgrimsmodus. Echter na de transformatie deze week is 10km een lastige afstand om te overbruggen. Zeker als je om 6:30-7:00 uur op het vliegveld wilt zijn om voldoende tijd te hebben om de fiets te laten verpakken. Afijn vandaag maar eens een taxibedrijf gebeld na info vanaf de site van het vliegveld. In een combinatie van engels en spaans om de info gevraagd. De mogelijkheid is er. We moeten dan vrijdag reserveren... check... Alles lijkt nu aan te sluiten en staan we zaterdag op tijd op het vliegveld met al onze spullen.
Zo moet iedere pelgrim, zeker de fietsers dit goed voorbereiden. Theo en Gerrit onze gezellige overburen hadden besloten gebruik te maken van de firma Soetens die je spullen met een transportdienst terug brengen. Ze zijn vanmiddag de spullen naar een depot wezen brengen en zijn vervolgens met de bus naar een hotel gegaan op 1 km van het vliegveld vanwaar ze morgen gaan lopen naar de terminal. Ook zij hadden hier al over nagedacht. Dat niet iedereen dat zo doet blijkt uit de andere overbuur, een Duitse Pelgrim. We begonnen ons vandaag al af te vragen wat deze man de afgelopen dagen allemaal heeft uitgevoerd. Vandaag heeft hij uitgelegd dat hij voornamelijk is bezig geweest om een manier te vinden om weer thuis te komen. Uiteindelijk heeft hij vandaag zijn fiets afgegeven ergens bij een transportbedrijf in Santiago die zijn fiets naar Duitsland transponeert. Voor zichzelf is die uiteindelijk uitgekomen op een busreis naar Mannheim. Dit ligt in Duitsland daar wel ruim 200 km van zijn woonplaats.... Ach ja wij landen in Amsterdam... Ik weet niet wat erger is....