Torres del Rio - Santo Domingo de la Calzada
Door: Krijn en Dino
Blijf op de hoogte en volg Dino
21 Mei 2015 | Spanje, Santo Domingo de la Calzada
Het eten gisteravond was lekker, het ontbijt vanmorgen een beetje karig. Maar ja het was natuurlijk "cheap". Het slapen met 19 anderen op een zaal is me 100% meegevallen. Dus na het ontbijt op de fiets en afgesproken dat we onderweg wel het een en ander zouden scoren. Het eerste dorp dat daarvoor in aanmerking kwam was Viana maar daar zagen we eigenlijk niets. Dus doorgereden naar Logrono. We zijn Logrono binnengereden via het pad van de wandelende Pelgrims. Onvoorstelbaar hoeveel Pelgrims je daar tegen komt. En als ik ze dan zo zie lopen, met grote rugzakken, soms ook nog onder een poncho dan moet ik denken aan de film "March of the Penguins". Zonder daarmee beledigend te zijn of zo. Maar het is gewoon een grappig gezicht.
In Logrono hebben we ter aanvulling op het ontbijt een heerlijke dubbele koffie met een donut genomen. Super. Daarvoor bij de VVV een stempel gehaald en een folder met info over slaapplaatsen op onze route. Daarna boodschappen ingeslagen voor de lunch. En wederom via de wandelroute van de Caminho de stad uit. We kwamen daardoor ook op stukken die onverhard waren en waar heel veel stenen lagen. Maar gelukkig zijn wij en onze fietsen heel gebleven. Ik mag best wel zeggen dat onze Santos fietsen en in mijn geval het onderhoud van Bike4travel zichzelf ruimschoots uitbetaald.
Voor de lunch kwamen we bij een kerkje waar we even onze benen wilde strekken. Er kwamen een man en een vrouw ons tegemoet. Die stopte daar ook. Dus ik in mijn beste steenkool Engels gevraagd "If dee koet teek uh piktjur". Bleek het een Nederlands echtpaar uit Krimpen aan den IJssel te zijn. Dus wij een babbeltje gemaakt en foto's natuurlijk. Vraagt die man of wij nog in een tent sliepen. Wij gezegd dat we dat in principe wel doen. Zegt hij tegen mij: Wij niet meer hoor, die tijd hebben we gehad." Dus ik heel gevat: "Oh nou mijn kinderen noemen dat een ANWB echtpaar." Die man zag gelukkig de humor ervan in en begon hard te lachen.
We zijn doorgereden naar Najera en hebben daar aan het water ons stokbrood met kaas opgegeten. Maar wat eigenlijk de hele dag al opviel was de lage temperatuur. Zolang je inspannend bezig bent is het geen probleem maar in afdalingen en tijdens (pis)stops merk je het gelijk. Dus de lunch was eten en snel weer door.
Ik had speciaal voor deze tocht felgekleurde T-shirts gekregen maar daar is het echt geen weer voor. Ik draag een ondershirt, een fietsshirt en een regen/windjack en toch is dat soms nog koud. En of dat zijn weerslag heeft op mijn spieren weet ik niet maar mijn benen verkrampen soms en doen zeer. Maar omdat we er de eerste 2 weken een flinke snok aan hebben gegeven kunnen we nu veel rustiger aandoen. Dus al met al geen man overboord.
Dino had gezien dat vanaf de plaats van de lunch er 2 wegen waren naar Santo Domingo de la Calzada. De route zoals wij die al bijna drie weken volgen en een korte route via een N-weg. En omdat we allebei toch de kilometers wel voelen hebben we voor het laatste gekozen. Nu was de verwachting dat we over de nog af te leggen 18 km tot Santo Domingo over deze N-weg nogal wat verkeer zouden tegenkomen. Het tegenovergestelde was het geval. 2 auto's gezien over die 18 km. En zeker drie benzinestations die alle gesloten waren. Achteraf een hele goede keuze. Schitterende wegdek, geen verkeer en niet al te veel "rimpels". Uiteindelijk aangekomen in Santo Domingo de la Calzada. I.v.m. de siesta was de VVV dicht. Maar we hebben zelf de "Albergue de Peregrinos de Santo Domingo de la Calzada" gevonden. Bij inschrijving (7 eur p/p) kregen we nog een stempel. En dan dit complex, niet normaal. 200 slaapplaatsen, een mooie tuin, een wasserette, een garage waar onze fietsen konden staan. Heerlijke warme douches met een straal waar een olifant jaloers op zou zijn en ...... een keuken. Jawel, na 2 dagen restaurant food konden we dus zelf aan de slag. Inkopen gedaan en variant 17 van de "pasta di peligrini" gemaakt. De keuken stond vol met kokende Pelgrims waar wij onze weg tussendoor hebben gevonden. Verse groenten, vlees, pasta, heerlijk. Pan vol en die samen helemaal opgegeten. En een sinaasappel, mandarijnen, toetje en een biertje. Jongens wat hebben we het slecht. Alleen in dit enorme Pelgrimsverblijf valt het wel op dat er heel veel mensen zijn die slecht lopen kennelijk veel last hebben. Hebben wij het nog niet zo slecht, zelfs geen pijn in onze billen.
Note van de reisgenoot:
Ik moet zeggen dat na de mindere dag van gisteren ik er vandaag best wel goed doorheen ben gekomen. Ik had weer wat macht in de benen, buiten het bankje tijdens de lunch heb ik het niet zo koud gehad als gisteren ook de maagklachten waren gelukkig verdwenen. Dat kon ook niet anders na vanmorgen. Kom ik toch op het punt dat ik eigenlijk niet in de note wilde bespreken maar waar wij we ons toch regelmatig over verbazen en ook bespreken en dat is onze ontlasting of te wel het gebrek eraan. Het geheel sluit dan ook weer aan bij de note van gisteren omtrent de verbrande calorieën.
Het was ons beider al opgevallen dat de vele kilo's aan voer die erin gaan er niet volgens de gebruikelijke route weer uitkomen en het blijft er ook niet inzitten zoals jullie gisteren konden lezen. Alle organische voedingsmiddelen worden dus bijna volledig omgezet tot de basis elementen die het lichaam nodig heeft en verder in water en gas. Dus dat betekent veel zweten en plassen en eh ja dat gas moet er ook uit op een of andere manier.... en dat gebeurt. Bij iedere stoelgang en voldoende drang volgt er een ware ...... als ik te ver gaat moet jullie het zeggen hoor....Jullie begrijpen me wel denk ik Nu had ik gisteren last van maagproblemen die me thuis steevast een aanzienlijke buikloop hadden opgeleverd. Echter onder de huidige omstandigheden en de lichamelijke behoeftes veranderd een goede buikloop in een soort materie dat bij de bouwmarkt op de afdeling lijmen en kitten niet zou misstaan. Laat ik het zo zeggen het Spaans porselein van onze Refugio was er niet echt tegen bestand deze morgen. Ook de bijgeleverde borstel was niet afdoende... Daar ik niet verwacht hier binnen de komende weken nog eens te komen heb ik de situatie maar zo gelaten...Het luchtte wel op vandaag...
Maar wat een rijtje zijn we aan het opbouwen hier in Spanje zeg. Na Pamplona bij een ieder wel bekend hebben we de plaatsen Los Torros del Rio aangedaan gevolgd door Santo Domingo del la Calzada. Het heeft steeds meer weg van een goedkope Bus Spencer en Terence Hill western inclusief de lege pompstations. Welke mooie name komen er nog meer op ons pad. De avond wordt hier in ieder geval afgesloten met gitaarmuziek en mondharmonica. We hebben geen kampvuur. Op gitaar een Japanse pelgrim, op de mondharmonica en Ierse Pelgrim en verder zangers uit vele andere landen....
In Logrono hebben we ter aanvulling op het ontbijt een heerlijke dubbele koffie met een donut genomen. Super. Daarvoor bij de VVV een stempel gehaald en een folder met info over slaapplaatsen op onze route. Daarna boodschappen ingeslagen voor de lunch. En wederom via de wandelroute van de Caminho de stad uit. We kwamen daardoor ook op stukken die onverhard waren en waar heel veel stenen lagen. Maar gelukkig zijn wij en onze fietsen heel gebleven. Ik mag best wel zeggen dat onze Santos fietsen en in mijn geval het onderhoud van Bike4travel zichzelf ruimschoots uitbetaald.
Voor de lunch kwamen we bij een kerkje waar we even onze benen wilde strekken. Er kwamen een man en een vrouw ons tegemoet. Die stopte daar ook. Dus ik in mijn beste steenkool Engels gevraagd "If dee koet teek uh piktjur". Bleek het een Nederlands echtpaar uit Krimpen aan den IJssel te zijn. Dus wij een babbeltje gemaakt en foto's natuurlijk. Vraagt die man of wij nog in een tent sliepen. Wij gezegd dat we dat in principe wel doen. Zegt hij tegen mij: Wij niet meer hoor, die tijd hebben we gehad." Dus ik heel gevat: "Oh nou mijn kinderen noemen dat een ANWB echtpaar." Die man zag gelukkig de humor ervan in en begon hard te lachen.
We zijn doorgereden naar Najera en hebben daar aan het water ons stokbrood met kaas opgegeten. Maar wat eigenlijk de hele dag al opviel was de lage temperatuur. Zolang je inspannend bezig bent is het geen probleem maar in afdalingen en tijdens (pis)stops merk je het gelijk. Dus de lunch was eten en snel weer door.
Ik had speciaal voor deze tocht felgekleurde T-shirts gekregen maar daar is het echt geen weer voor. Ik draag een ondershirt, een fietsshirt en een regen/windjack en toch is dat soms nog koud. En of dat zijn weerslag heeft op mijn spieren weet ik niet maar mijn benen verkrampen soms en doen zeer. Maar omdat we er de eerste 2 weken een flinke snok aan hebben gegeven kunnen we nu veel rustiger aandoen. Dus al met al geen man overboord.
Dino had gezien dat vanaf de plaats van de lunch er 2 wegen waren naar Santo Domingo de la Calzada. De route zoals wij die al bijna drie weken volgen en een korte route via een N-weg. En omdat we allebei toch de kilometers wel voelen hebben we voor het laatste gekozen. Nu was de verwachting dat we over de nog af te leggen 18 km tot Santo Domingo over deze N-weg nogal wat verkeer zouden tegenkomen. Het tegenovergestelde was het geval. 2 auto's gezien over die 18 km. En zeker drie benzinestations die alle gesloten waren. Achteraf een hele goede keuze. Schitterende wegdek, geen verkeer en niet al te veel "rimpels". Uiteindelijk aangekomen in Santo Domingo de la Calzada. I.v.m. de siesta was de VVV dicht. Maar we hebben zelf de "Albergue de Peregrinos de Santo Domingo de la Calzada" gevonden. Bij inschrijving (7 eur p/p) kregen we nog een stempel. En dan dit complex, niet normaal. 200 slaapplaatsen, een mooie tuin, een wasserette, een garage waar onze fietsen konden staan. Heerlijke warme douches met een straal waar een olifant jaloers op zou zijn en ...... een keuken. Jawel, na 2 dagen restaurant food konden we dus zelf aan de slag. Inkopen gedaan en variant 17 van de "pasta di peligrini" gemaakt. De keuken stond vol met kokende Pelgrims waar wij onze weg tussendoor hebben gevonden. Verse groenten, vlees, pasta, heerlijk. Pan vol en die samen helemaal opgegeten. En een sinaasappel, mandarijnen, toetje en een biertje. Jongens wat hebben we het slecht. Alleen in dit enorme Pelgrimsverblijf valt het wel op dat er heel veel mensen zijn die slecht lopen kennelijk veel last hebben. Hebben wij het nog niet zo slecht, zelfs geen pijn in onze billen.
Note van de reisgenoot:
Ik moet zeggen dat na de mindere dag van gisteren ik er vandaag best wel goed doorheen ben gekomen. Ik had weer wat macht in de benen, buiten het bankje tijdens de lunch heb ik het niet zo koud gehad als gisteren ook de maagklachten waren gelukkig verdwenen. Dat kon ook niet anders na vanmorgen. Kom ik toch op het punt dat ik eigenlijk niet in de note wilde bespreken maar waar wij we ons toch regelmatig over verbazen en ook bespreken en dat is onze ontlasting of te wel het gebrek eraan. Het geheel sluit dan ook weer aan bij de note van gisteren omtrent de verbrande calorieën.
Het was ons beider al opgevallen dat de vele kilo's aan voer die erin gaan er niet volgens de gebruikelijke route weer uitkomen en het blijft er ook niet inzitten zoals jullie gisteren konden lezen. Alle organische voedingsmiddelen worden dus bijna volledig omgezet tot de basis elementen die het lichaam nodig heeft en verder in water en gas. Dus dat betekent veel zweten en plassen en eh ja dat gas moet er ook uit op een of andere manier.... en dat gebeurt. Bij iedere stoelgang en voldoende drang volgt er een ware ...... als ik te ver gaat moet jullie het zeggen hoor....Jullie begrijpen me wel denk ik Nu had ik gisteren last van maagproblemen die me thuis steevast een aanzienlijke buikloop hadden opgeleverd. Echter onder de huidige omstandigheden en de lichamelijke behoeftes veranderd een goede buikloop in een soort materie dat bij de bouwmarkt op de afdeling lijmen en kitten niet zou misstaan. Laat ik het zo zeggen het Spaans porselein van onze Refugio was er niet echt tegen bestand deze morgen. Ook de bijgeleverde borstel was niet afdoende... Daar ik niet verwacht hier binnen de komende weken nog eens te komen heb ik de situatie maar zo gelaten...Het luchtte wel op vandaag...
Maar wat een rijtje zijn we aan het opbouwen hier in Spanje zeg. Na Pamplona bij een ieder wel bekend hebben we de plaatsen Los Torros del Rio aangedaan gevolgd door Santo Domingo del la Calzada. Het heeft steeds meer weg van een goedkope Bus Spencer en Terence Hill western inclusief de lege pompstations. Welke mooie name komen er nog meer op ons pad. De avond wordt hier in ieder geval afgesloten met gitaarmuziek en mondharmonica. We hebben geen kampvuur. Op gitaar een Japanse pelgrim, op de mondharmonica en Ierse Pelgrim en verder zangers uit vele andere landen....
-
21 Mei 2015 - 22:30
Marja:
Hoi Boys,
Genoeg volgers, dat geeft energie en die hebben jullie nog hard nodig.
Bijna 2000 km overwonnen een hele prestatie, petje af hier voor.
Er komen nog tich klimmetjes, ik leef met jullie mee en je weet "opgeven is geen optie"
De laatste kilometers komen in zicht, op naar jullie top, dat gaat vleugels geven, let maar op.
Keep on goiing, don't forget to smile
-
21 Mei 2015 - 23:32
Marit:
Ontzettend leuk om jullie verhalen te lezen. Begrijp heel goed dat het zwaar is. Hou vol en zet 'm op! -
21 Mei 2015 - 23:39
Mark:
Goed te horen dat het weer wat beter gaat.
Mja, als ik het zo lees eten jullie genoeg, maar zitten er waarschijnlijk niet genoeg vezels in (of andere onverteerbare delen), waardoor het lichaam inderdaad elke gram voedsel die binnenkomt probeert om te zetten in energie.
Ach, straks in Compostella lekker aan de paella en je moet eens opletten hoe snel die darmen weer op volle toeren gaan werken.
Gelukkig blijft jullie de zadelpijn en blessures ook bespaart.
Veel succes met de laatste kilometertjes.
-
21 Mei 2015 - 23:51
Jan:
Hallo lui, jullie hebben behoorlijk wat kilometers afgelegd ondertussen. Lekker om iedere keer jullie verhalen te lezen. Ik denk wel Krijn, als je weer terug bent op de afdeling, dat gezien het bovenstaande verhaal je maar een poosje op Pieter zijn plek moet gaan zitten. Die stoel is in ieder geval gewend aan de gassen.
Veel plezier met de volgende kilometers en heel veel succes.
Groetjes. -
22 Mei 2015 - 06:17
Daan:
Nou nou jongens , wat een prestatie zijn jullie aan het neerzetten zeg! En dat terwijl je bijna de pensioengerechtigde leeftijd hebt bereikt Krijn -
22 Mei 2015 - 06:27
Daan:
Wel jammer dat al mijn complimenten en de helft van de tekst niet te zien zijn bij mijn commentaar -
22 Mei 2015 - 10:33
Andrea:
Krijn... Er is dan toch niets veranderd aan de lucht en gas uitvoer???net als of je op de stoel zit op het werk met die lucht en het geluid. .... Hahahahahaha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
