Rustdag in Dax

Vandaag was onze tweede rustdag. Een dagje later dan de planning maar dat kwam omdat we pas in Dax een camping hebben gevonden. Vanmorgen uitgeslapen en opgestaan. Bleek dat het miezerde. Dacht ik vannacht ook al gemerkt te hebben toen ik ging aftappen alleen dacht ik toen dat ik slecht droomde. Dus na de persoonlijke verzorging de regenjassen aangedaan en naar de Intermarche gewandeld. Boodschappen gedaan voor de hele dag en daarna weer terug naar de camping. Bij het afwasgedeelte van het toiletgebouw een heerlijk roerei met spek en champignons gemaakt en dat samen met een "pain" naar binnen gewerkt. Inmiddels was het droog en zijn we naar Dax gereden. Daar was net de dienst afgelopen in de kathedraal en wij als een speer naar binnen. En jawel een schitterende "tampon" gescoord. Eindelijk weer een echte en geen VVV-stempel. Nog even de Kathedraal bezichtigd en vervolgens naar de markt gelopen. Als zag er heerlijk uit en ook erg netjes. Je zou er honger van krijgen. Allemaal streekproducten en heerlijk fruit en natuurlijk de "poulet roti avec pommes". Maar daarvoor was het voor mij althans iets te vroeg. Nog even een bakkie (echte koffie) aan het water gedaan en daarna heb ik me overgegeven aan 1 van Dino's passies, het geocaching. De eerste was direct raak. De tweede konden we niet vinden. 2 mannen op leeftijd die op/onder/boven/achter/voor/naast een bankje zitten/staan/liggen/lopen. Voor omstanders zal het een koddig gezicht zijn geweest. Gelukkig was het heel stil op straat. Geluncht bij de Mc en wederom een koffie gedronken. 2 bakkies op 1 dag. Dat is mij al dagen niet overkomen. Daarna terug naar de camping waar onze wegen zich voor 2 uur hebben gescheiden. Dino is vol overgave verder gegaan met zijn passie en ik heb aan het internet gehangen voor de receptie en geluisterd naar de verrichtingen van "mijn Feyenoord". Dino kwam vrolijk terug. Hij had meerdere schatten gevonden. Ik zat in de mineur, kansloos onderuit met 3-0.
Toen ik zo voor de receptie zat werd ik aangesproken door een Engelse meneer. We raakten aan de babbel. Blijkt dus dat alle mensen die op deze kleine camping staan hier komen om te kuren in Dax. Dax staat namelijk bekend om zijn thermale baden. Dat verklaarde ook waarom we de gemiddelde leeftijd op deze camping met onze komst met 20% naar beneden hebben gehaald. Maar iedereen is wel vriendelijk tegen ons. Ach de een ligt weken in de modder te rollen en de andere rolt weken over Sint-Jacobswegen naar Compostela. Geen beletsel om samen op deze camping te staan.
Vanavond eten we macaroni. Alweer hoor ik mensen zeggen. Ja alweer. We vinden het allebei heerlijk, het is makkelijk klaar te maken op onze branders en het levert ons de energie die we keihard nodig hebben. Want ondanks al dat gevreet kwamen wij er vandaag achter dat we onze lange broek aan en uit kunnen doen zonder de knoop en rits los te maken. Morgen naar Saint-Jean-Pied-de-Port. De laatste volledig Franse etappe.

Note van de reisgenoot:
Vandaag heb ik zowaar 3 geocaches kunnen loggen. Huh wat zult u denken. Geocaching is het moderne schatzoeken. Met een GPS op zoek naar een kokertje of doosje dat mensen hebben verstopt. Meestal op de meest onmogelijke plaatsen onder bruggen, in palen, tussen boomwortels of gewoon in een heg. Als je terug komt zit je meestal onder onderdelen van het struweel. Maar goed het geocachen even terzijde. Ik was gaan geocachen op de fiets omdat er een aantal in de buurt van de camping lagen. De fiets was deze keer echter niet voorzien van de herkenbare voor en achtertassen zoals het een goed St Jacobsfietser betaamt. Nee de fiets was kaal. Dit betekent dan ook direct dat er geen bijzondere status meer geldt binnen de Franse verkeersnormen. Het was ons al eerder opgevallen en we waren er ook al enigszins aan gewend, maar de reisfietsers met Compostela als doel hebben een status aparte...
Iedere fransman op een fiets die we tegenkomen of het nu een sportfietser of een toerfietser is begroet ons altijd zeer hartelijk gevolgd vaak door een bon courage oid. Ook op kruisingen en rotondes wordt er vaker voorrang verleend. Soms wordt er zelfs door auto's getoeterd en door mensen hierin gezwaaid. Het is al zo gewoon dat we nu standaard ook al terug groeten of zelfs voortijds onze hand al opsteken. De Fransen maken graag een praatje met die Hollanders die st Jacques aan het rijden zijn.
Nu was ik tijdens het geocachen even vergeten dat ik niet mijn tassen op mijn fiets had zitten en dat het uiterlijk aanzicht dan dus drastisch veranderd tot een gewone fietser. Mijn groeten werden dan ook niet meer beantwoord en het verkeer had ineens veel minder waardering voor mijn manoeuvres. Zwaaien vanuit auto's werd vervangen door andere gebaren. Getoeterd werd er nog wel. De Fransman werd weer de Fransman en de Pelgrim was weer ineens gewoon mens....