Pierrefonds - Parijs
Door: Dino en krijn
Blijf op de hoogte en volg Dino
09 Juni 2014 | Frankrijk, Villevaudé
Gisterenavond kreeg nog een vervolg. Want nadat we het verslag hadden verstuurd en het weer droog was geworden zijn we naar de tent gegaan. We zijn snel ons mandje ingekropen en gaan slapen. Totdat we werden gewekt door harde regen. Op een gegeven moment hoorden we ook harde klappen op het tentdoek. Echt niet normaal. Ik dacht ik blijf liggen en zie wel wat er gebeurd maar Dino moest even snel zijn tentdeur dichtdoen. Hij werd daarbij getroffen door hagelstenen van wel 2 tot 3 centimeter. Dus hij riep naar mij dat het hagelde. En ik maar kijken naar het tentdoek boven mijn hoofd en hopen dat er geen steentje doorheen zou komen. Dat het erg was bleek wel uit het feit dat de Franse campingbaas een ronde over de camping deed en ook bij ons kwam vragen hoe het ging. Mijn "Ca va bien" kwam er gelukkig behoorlijk overtuigend uit want hij vervolgde zijn ronde over de camping. (Note van Dino: Onze Santiago vriend kwam na de bui ook vragen of alles goed was. Hij had echter zijn gehoorapparaten uit gedaan en verstond niet dat ik hem melde dat het behoorlijk had gehageld. Nadat hij 3x had gevraagd of het ging en ik hem toeschreeuwde dat het had gehageld en het duidelijk was dat de boodschap niet bij hem was aangekomen ben ik er verder mee gestopt. Krijn zijn tent was de volgende morgen nat van binnen een deel daarvan was zeker van het pissen in zijn broek, als toehoorder van het korte gesprek dat ik met de buurman had....)
Ik ben daarop weer in slaap gevallen maar Dino wist mij te vertellen dat er nog een enorme bui is overgekomen.
Omdat we maar een korte etappe voor de boeg hadden zijn we op ons gemak opgestaan wat gezien de nacht ook wel weer goed uitkwam. Rustig gegeten en een bakkie gedaan en onze tassen ingepakt. En toen begon de hemel aan zijn zoveelste huilbui. Dus wij snel onze tassen verplaatst naar het washok waar we gisteren ook hadden gezeten en onze fietsen daar neergezet. En snel naar de buienradar gekeken. Daaruit bleek dat we nog een half uurtje water tegoed hadden. De campingbaas kwam weer naar ons toe en bood ons een bak koffie aan. Dat ging er wel in.
En toen het nagenoeg droog was zijn we vetrokken wel met onze regenjassen aan. Die hebben we echter al snel weer uit moeten trekken. Dat was na een behoorlijke klim. Toen waren onze jassen aan de binnenkant natter dan aan de buitenkant.
De navigatie had ook weer een behoorlijk jolige dag. Heel veel traktorsporen die na het weer van afgelopen nacht uiteraard onbegaanbaar waren. Dus met de GPS van Dino en het gezonde verstand misschien wel iets omgereden maar wel lekker over de verharde wegen gereden.
En toen kwam we om 10:25 uur langs een McDonald restaurant. Ik zei: "Hee een Mac". Gelukkig hoefde ik weinig moeite te doen om Dino over te halen om dit fastfood restaurant met een bezoek te vereren. Lekker bakkie en een McFlurrie en gratis wifi dus nog ff snel en berichtje aan het thuisfront om te zeggen dat alles goed ging.
Daarna weer opgestapt maar niet voordat ik mijn bril had gesloopt. Nu was het weer dusdanig dat ik die bril echt nodig had. Dus tassen open en Dino toverde uit zijn schitterende gele Ortlieb tassen een rolletje ducktape. En 2 minuten later reden we alsnog weg bij de Mc.
Daarna lekker doorgetrapt tot de grote rust. Hoe we het geflikt hebben weet ik niet maar we vonden een Bar/Tabac die open was in een dorpje waar verder niets te beleven was. Dus daar lekker wat gedronken en gegeten. (Note van Dino: Fransen zijn over het algemeen zeer behulpzaam in het adviseren van de te volgen route. Ook hier was er een man die Krijn had aangesproken en die wist te vertellen wat de best te volgen route was. Aangezien z'n gesprek over het algemeen in volledig Frans plaatsvond was er niet echt een touw aan vast te knopen. Toen hij echter zijn batch van de Franse politie liet zien was ik overtuigd dat de door hem aangegeven route de juiste zou moeten zijn. Ik was wel verbaasd wat een Franse politieman die zo makkelijk zijn batch tevoorschijn haalt, bij een Bar-Tabac doet. Een gelegenheid die alleen is bedoeld om sigaretten te halen, te gokken of in 5 minuten 2 of 3 pistache met sirop naar binnen te werken. De bar-tabac een typisch Frans gebruik maar uiterst lucratief gezien de grote toeloop die we gedurende onze stop hebben kunnen waarnemen...) Vervolgens zijn we weer opgestapt. We hebben nog een paar hele lastige klimmetjes gehad maar aan de vliegtuigen die landen en opstegen van Charles de Gaulle en die steeds groter werden zagen we dat we dichtbij onze bestemming kwamen.
En inderdaad kwamen we kort na die klimmetjes aan bij de camping.
En terwijl we incheckten begon het wederom te regenen. Maar dat maakte allemaal niet echt veel meer uit.
We hebben een hele gave tocht achter de rug waar we weer van alles hebben meegemaakt. Ook hebben we veel ervaringen opgedaan met betrekking tot reizen per fiets. Die zullen ons volgend jaar zeker van pas komen.
Ik ben daarop weer in slaap gevallen maar Dino wist mij te vertellen dat er nog een enorme bui is overgekomen.
Omdat we maar een korte etappe voor de boeg hadden zijn we op ons gemak opgestaan wat gezien de nacht ook wel weer goed uitkwam. Rustig gegeten en een bakkie gedaan en onze tassen ingepakt. En toen begon de hemel aan zijn zoveelste huilbui. Dus wij snel onze tassen verplaatst naar het washok waar we gisteren ook hadden gezeten en onze fietsen daar neergezet. En snel naar de buienradar gekeken. Daaruit bleek dat we nog een half uurtje water tegoed hadden. De campingbaas kwam weer naar ons toe en bood ons een bak koffie aan. Dat ging er wel in.
En toen het nagenoeg droog was zijn we vetrokken wel met onze regenjassen aan. Die hebben we echter al snel weer uit moeten trekken. Dat was na een behoorlijke klim. Toen waren onze jassen aan de binnenkant natter dan aan de buitenkant.
De navigatie had ook weer een behoorlijk jolige dag. Heel veel traktorsporen die na het weer van afgelopen nacht uiteraard onbegaanbaar waren. Dus met de GPS van Dino en het gezonde verstand misschien wel iets omgereden maar wel lekker over de verharde wegen gereden.
En toen kwam we om 10:25 uur langs een McDonald restaurant. Ik zei: "Hee een Mac". Gelukkig hoefde ik weinig moeite te doen om Dino over te halen om dit fastfood restaurant met een bezoek te vereren. Lekker bakkie en een McFlurrie en gratis wifi dus nog ff snel en berichtje aan het thuisfront om te zeggen dat alles goed ging.
Daarna weer opgestapt maar niet voordat ik mijn bril had gesloopt. Nu was het weer dusdanig dat ik die bril echt nodig had. Dus tassen open en Dino toverde uit zijn schitterende gele Ortlieb tassen een rolletje ducktape. En 2 minuten later reden we alsnog weg bij de Mc.
Daarna lekker doorgetrapt tot de grote rust. Hoe we het geflikt hebben weet ik niet maar we vonden een Bar/Tabac die open was in een dorpje waar verder niets te beleven was. Dus daar lekker wat gedronken en gegeten. (Note van Dino: Fransen zijn over het algemeen zeer behulpzaam in het adviseren van de te volgen route. Ook hier was er een man die Krijn had aangesproken en die wist te vertellen wat de best te volgen route was. Aangezien z'n gesprek over het algemeen in volledig Frans plaatsvond was er niet echt een touw aan vast te knopen. Toen hij echter zijn batch van de Franse politie liet zien was ik overtuigd dat de door hem aangegeven route de juiste zou moeten zijn. Ik was wel verbaasd wat een Franse politieman die zo makkelijk zijn batch tevoorschijn haalt, bij een Bar-Tabac doet. Een gelegenheid die alleen is bedoeld om sigaretten te halen, te gokken of in 5 minuten 2 of 3 pistache met sirop naar binnen te werken. De bar-tabac een typisch Frans gebruik maar uiterst lucratief gezien de grote toeloop die we gedurende onze stop hebben kunnen waarnemen...) Vervolgens zijn we weer opgestapt. We hebben nog een paar hele lastige klimmetjes gehad maar aan de vliegtuigen die landen en opstegen van Charles de Gaulle en die steeds groter werden zagen we dat we dichtbij onze bestemming kwamen.
En inderdaad kwamen we kort na die klimmetjes aan bij de camping.
En terwijl we incheckten begon het wederom te regenen. Maar dat maakte allemaal niet echt veel meer uit.
We hebben een hele gave tocht achter de rug waar we weer van alles hebben meegemaakt. Ook hebben we veel ervaringen opgedaan met betrekking tot reizen per fiets. Die zullen ons volgend jaar zeker van pas komen.
-
09 Juni 2014 - 19:26
Jolande:
Gefeliciteerd mannen!!
-
09 Juni 2014 - 21:52
Anneke En Bram:
Wij vinden dit al een geweldige prestatie, volgend jaar er echt voor gaan. Nog veel plezier in Parijs. -
09 Juni 2014 - 21:58
Pierre:
He Krijn en Dino,
Super gedaan. Zeker met al die onwaarschijnlijke onweersbuien. De hagelstenen waren inderdaad gigantisch.
Wij hebben genoten van de verslagen.
Geniet nog maar een paar dagen.
grout,
Pierre en Manou
-
09 Juni 2014 - 22:12
Manuella Maes:
Nou respect man!! Dit is echt een chique prestatie. Heel plezant om die reisverslagen te lezen. Dat je daar nog goesting voor hebt na een hele dag zwaar fietsen. Chapeau echt wel.
Hop naar volgende fietstocht!
Groetjes
manuella en Pierre.
-
11 Juni 2014 - 12:00
Krijn En Jeanne Van Baarle:
Fantastisch mannen, we zijn trots op jullie!!!! Jullie hebben behoorlijk moeten afzien.
Nu is Santiaco toch een peulenschilletje voor jullie. Daar mag je verwachten wat beter
weer te hebben.
Groetjes en tot ziens thuis. Of fietsen jullie nog even terug!!!!!!!!
Pa/ma.
-
08 Mei 2015 - 14:31
Andrea:
Ola Krijn en dino
Bewonderingswaardig jullie optimisme en conditie om naar een heleboel tegenslagen ... En die hagelstenen!!!! Whhhhhhhaaaaaaa....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
